Verschatse Remi







* 06-08 -1891 te Meulebeke


+ 08-09-1973 te Bavikhove



De zoektocht naar Remi Verschatse.


Bij het bladeren door oude familiefoto’s, stootte de amateurhistoricus Ulrich Dannemann uit Syke, bij Bremen, in juni 2015, op een meer dan honderd jaar oude foto, waarop een jonge soldaat in uniform stond. De foto was in het Belgische Gent gemaakt, hetgeen afgeleid kon worden uit de tekst onderaan de foto. Wie was deze man en waarom bevond deze foto zich in de verzameling familiefoto’s?


De belangstelling voor deze foto was gewekt en om die reden vroeg hij zijn 95-jarige moeder, of zij hem iets meer hierover kon vertellen. Zij kon zich herinneren, dat het een Belgische krijgsgevangene betrof, met de voornaam “Remi”, die tijdens de Eerste Wereldoorlog als dwangarbeider moest werken op de boerderij van haar vader, Albert Brockmann, in het buurtschap Steimke 4.


Maar hoe luidde de achternaam van deze soldaat en waar kwam hij vandaan? En zou het eigenlijk wel mogelijk zijn, iets meer over hem te weten te komen, terwijl men slechts over een voornaam en een afbeelding beschikte, of was zo’n zoektocht reeds bij voorbaat gedoemd om te mislukken?


Hoe kon men deze zaak het beste aanpakken?


Terwijl hij met deze vraag bezig was, moest hij plotseling denken aan de Nederlandse amateurhistoricus Jan de Mik uit Boerdonk, die hij eens had kunnen helpen bij een andere zoektocht.


Hij schreef meteen een brief aan deze Jan de Mik. Laatstgenoemde was direkt bereid om zijn medewerking te verlenen aan deze zoektocht.


Door de afbeelding van de muts op de foto, kon al snel geconcludeerd worden, dat deze Remi in ieder geval als soldaat der Infanterie in het 2e Linie Regiment te Gent gediend had. Uit een lijst met namen van vele Belgische veteranen van de Eerste Wereldoorlog, die gepubliceerd is op het Internet, werden alle personen geselecteerd, die én de voornaam Remi droegen én in het 2e Linie Regiment gediend hadden. Vervolgens werd de stadsarchivaris van Gent aangeschreven met de vraag, of men daar lijsten bezat van soldaten, die in Gent gediend hadden en de voornaam Remi droegen.


De archivaris vertelde ons, dat hij niet beschikte over dergelijke lijsten en verwees ons door naar het Militaire Archief in Evere. Dit archief kwam weer met het verhaal, dat het alleen maar mogelijk is om inlichtingen over soldaten te verstrekken, indien men beschikt over hun achternaam en geboortedatum.


Terwijl hij verder zocht in allerlei archieven, vond Jan de Mik lijsten van het Internationale Rode Kruis, met namen van Belgische krijgsgevangenen in de kampen te Soltau en Munster. Vanuit deze kampen werden soms gevangenen naar boerderijen gestuurd, omdaar te gaan werken. Aangezien Steimke daar niet ver vandaan ligt, hoopten wij, op deze manier, de juiste Remi te zullen vinden.


Jan de Mik begon systematisch op het Internet naar families te zoeken die de bij het Rode Kruis gevonden achternamen droegen en ook schreef hij verschillende heemkundekringen aan. Verscheidene malen waren we van mening, dat we de gezochte persoon gevonden
hadden. In één geval werden zelfs portretschilders geraadpleegd, om overeenkomsten tussen gevonden portretten en de foto van Remi te vinden. Op enig moment meenden we zelfs ons doel bereikt te hebben, maar vervolgens kwam dan het bericht, dat de door ons gevonden Remi nooit krijgsgevangene was geweest. We twijfelden meer en meer, of deze zoektocht ooit een succes zou kunnen worden.


Toen sloeg het toeval toe. Van Anneliese Dannemann, de dochter van Albert Brockmann, kregen wij in een later stadium van de zoektocht te horen, dat Albert Brockmann, die aan Duitse zijde zijn dienstplicht in Vlaanderen vervulde, een brief van Remi aan diens ouders gegeven had.


Anneliese Dannemann mit Sohn Ulrich

Anneliese Dannemann met haar zoon Ulrich, 25.07.2015


Op oudejaarsavond 1917 zou hij de vader en moeder van Remi bezocht hebben en hun de brief overhandigd hebben.


Toen hij de woning wilde binnentreden, waren zij erg geschrokken, omdat Albert Brockmann, in uniform en gewapend met een geweer, in de deuropening stond. Remi’s moeder zat juist aardappelen te schillen. Albert kon hen al snel geruststellen en vertelde, dat hij een brief van hun zoon bij zich had en dat het hem goed ging. Vervolgens kwamen de buren er ook nog bij en werd er een groot feest gegeven.


Hoe is het toch mogelijk, dat het gelukt is om deze brief te overhandigen aan de ouders van Remi?

In het militaire paspoort van Albert Brockmann staat vermeld, dat hij van 06.11.1917 tot 13.11.1917 vakantieverlof had.

Hij zal dan naar huis, naar zijn familie in Steimke gegaan zijn.


Bauernhaus Steimke 4 1934

Neuer Text



Daar vandaan heeft hij de brief, van Remi aan diens ouders, meegenomen.


Zijn eenheid lag op dat moment in St. Joseph de Geite.




De afstand tussen St. Joseph en het ouderlijk huis van de familie Verschatse kon niet al te groot zijn. Zijn commandant had hij vóór het bezoek verteld, dat hij zijn zwager wilde bezoeken. Maar dat was niet waar. Toen Albert Brockmann weer naar zijn eenheid terugkeerde, zei zijn commandant: “Brockmann, jij bent dus zeker niet bij jouw zwager geweest”.


Niet bekend is, of hij daarvoor gestraft is.


We wisten nu dus, dat de woonplaats van de gezochte Remi niet al te ver van St. Joseph de Geite verwijderd kon zijn. Jan de Mik was om die reden begonnen met een zoektocht naar een Remi Verschatse in Bavikhove en had voor dat doel de Heemkundekring “Roede van Harelbeke” aangeschreven.


Fhilip-Vannieuwenhuyze - 1920

Fhilip-Vannieuwenhuyze

Fhilip Vannieuwenhuyze was degene die deze zoektocht uiteindelijk tot een succes wist te maken

Door zijn uitgebreide kennis van de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in België in het algemeen en in het bijzonder in Bavikhove, wist hij, dat er “een Remi Verschatse” uit Bavikhove in Duitse krijgsgevangenschap had gezeten. Later vond hij ook nog de hoogbejaarde dochter van Remi Verschatse, die kon bevestigen, dat de door ons gezochte Remi haar vader was.
Ook heeft hij Ulrich Dannemann en mij veel verteld over de Grote Oorlog in de Westhoek tijdens een tweedaagse rondleiding langs de voormalige slagvelden en de daarbij behorende soldatenkerkhoven en monumenten.
Dit was voor zowel Ulrich Dannemann als mij een onvergetelijke gebeurtenis, die diepe indruk gemaakt heeft.



De vereniging stuurde dit schrijven door aan de amateurhistoricus Fhilip Vannieuwenhuyze, die op de hoogte was van het feit, dat zeven soldaten uit Bavikhove krijgsgevangenen waren geweest.


Één van hen heette Remi Verschatse. Was hij wellicht de Remi, die we zochten?


De Belgische amateurhistoricus ontdekte dat er in Bavikhove een hoogbejaarde dame woonde met de naam Agnes Verschatse.

Met de foto van Remi op zak begaf hij zich op weg naar deze mevrouw.


Het was, zo schreef hij later, een ontroerend moment, toen mevrouw Verschatse de foto bekeek, haar vader herkende en zei:


“Dat is mijn vader” .


 

Agnes Verschatse



Een zoektocht van 8 maanden, met talloze brieven, telefoontjes en ongeveer 350 e-mails eindigde zeer succesvol op 14 april 2016.


Dit succes was te danken aan de grensoverschrijdende, doelgerichte samenwerking tussen een Nederlandse-, Belgische- en een Duitse amateurhistoricus.




„Belgisch krantenbericht over de zoektocht naar Remi Verschatse“


„Belgisch krantenbericht over de zoektocht naar Remi Verschatse“

Klik hier vor PDF

“Vrijdag 3 maart 2017/Krant van West-Vlaanderen/Kortrijks Handelsblad – KW/Bavikhove - Peter Van Herzeele”

Deze krant heeft op vriendelijke wijze toestemming verleend tot publikatie.

                                    ......................................................................................................................


Deutscher Zeitungsbericht bezüglich der Suche nach Remi Verschatse

"Dat is mijn vader" - Zeitungsbericht in PDF -


Klik hier vor PDF



 Bericht in der Kreiszeitung Syke vom 16. 7. 2016 über Remi Verschatse : "Dat is mijn vader"

Veröffentlicht mit freundlicher Genehmigung der Redaktion vom Herrn Dieter Niederheide am 8. Januar 2020



Share by: